حرف اول و آخر این روزها گرانی و سوء مدیریت هست.حتی توی کلاس درس هم بچه ها همین مساله را بازگو میکنند.
دیگر جایی برای صحبت از صبر و تحمل و امید به آینده هم نیست چه برسد به مباحث دینی و معنوی.
درد و تاسف این وسط وقتی بیشتر میشود که صاحبان مسئولیت در خودپنداری سیر میکنند.
واقعا چقدر اوضاع کسل کننده هست وقتی هیچ نیازی جز تامین نیازهای شکمی در اولویت نیست.
به کجا رسیده ایم.کجا قرار است برویم؟
درباره این سایت